حـــبه قـنــد

مامانی جونم اصلا باورم نمیشه که تو یار دیرین و مهربونتو گذاشتی کنار . یعنی اینهمه وابستگی برام عجیب بود که خیلی عادی ازش بگذری . و خدا رو شکر این مورد هم تموم شد. سه شنبه 14 اردیبهشت از سرکار اومدم و شما دور پستونکتو جویده بودی و میلت نبود که بخوریش خوب با خودم فکر کردم الان اگه پستونک جدید بهت بدم باز میشه همون آش و همون کاسه . قرار بود از اول خرداد پستونک رو ازت بگیرم که واسه تولد دوسالگیت و آتلیه تو دهنت نباشه و مدام بی قراریشو نکنی. خوب دیدم 15 روز زودتر خیلی تفاوتی نداره و به همین خاطر مدام می اومدی و به من می گفتی بشو (یعنی بشور) فکر میکردی با شستن پستونکت درست میشه و بهانه گرفتی که میخواهیش و من بهت گفتم اونجاست ب...